1978/Përfaqësuesi i rinisë në gjyqin kundër kulakëve të Poshnjës

0
237
blank

Në vitin 1977 në Rrethin e Beratit u arrestua një grup kundërshtarësh të regjimit që zhvillonin agjitacion e propagandë. Në dokumentet e kohës, ky “grup” cilësohet herë “grup kulakësh” e herë “grup ish-kulakësh”. Në fund fare, në gjykatë i kanë lënë kulakë. Është ndër rastet më tipike të rëndimit të akuzës nga agjitacioni e propaganda, te diversioni. Ky zmadhim është bërë qëllimisht në mënyrë që procesi të shërbente edhe si instrument i propagandës shtetërore. U caktuan dy grupe. Procesi i të parit u bë publik.

Në gjyqin kundër kulakëve të Poshnjës, si skenar i përgatitur mirë para punëtorëve, u mbajtën edhe fjalime nga fshati. Kjo sepse efekti që do jepte, do ishte i madh.blank

 

Gjykimi u bë duke u bazuar në Kodin Penal të vitit 1952, pavarësisht se Kodi i ri kishte hyrë në fuqi. U akuzuan për: tradhti ndaj atdheut (neni 64), diversion (neni 70) agjitacion e propagandë (neni 73), pjesëmarrje në një organizatë kundër pushtetit (neni 76). Në përfundim, me vendimin nr.1, datë 7.1.1978 gjykata i deklaroi fajtorë dhe krahas konfiskimit të pasurisë (nuk kish ngelur gjë) dhe heqjen e të drejtës zgjedhore i dënoi:

-Luftëtar Sako Protoduari, me vdekje, pushkatim

-Riza Ahmet Azizi, me vdekje, pushkatim

-Ushtar Muço Çobo, me 25 vjet burgim

-Muharrem Sako Protoduari, me 20 vjet burgim

U la në fuqi me vendimin nr.9, datë 28.1.1978 nga kolegji ushtarak i Gjykatës së Lartë. Vendimi u ekzekutua “në vendin e caktuar” në Berat më 27.2.1978.

Grupi i dytë i me kryetar Sako Protoduarin, nuk u dënua me bujë, por u dënuan me nga 10 vjet burgim.

Në grupin e parë foli nga populli edhe një anëtar i rinisë.

blank

***

Fjalimi i anëtarit të organizatës së rinisë së Poshnjës, Dhori Ziu:

“Si anëtar i organizatës së Bashkimit të Rinisë së Shqipërisë, e quaj të domosdoshme të them edhe unë disa fjalë. Nga deponimet e të pandehurve, dëgjova të flitet edhe për rininë. Dëgjova të thuhej këtu se ndërsa në vendet borgjeze-revizioniste rinia është “e lirë” të bëjë ç’të dojë e të veprojë, si të dojë, të shijojnë jetën, sipas tyre, në të gjitha aspektet e saj, duke ndjekur modën, duke pasur liri mendimi e veprimi, ndërsa këtu te ne nuk ndodh një gjë e tillë, sepse këtu na paskësh diktaturë dhe rinia nuk ka liri mendimi. Të njëjtat mendime llomotit edhe propaganda e vendeve borgjeze-revizioniste se gjoja te ne mungon “liria” e “personaliteti” i brezit të ri/ po për çfarë lirie e personaliteti mund të bëhet fjalë në vendet borgjeze-revizioniste kur masa të tëra të rinisë enden rrugëve të papuna e pa shpresë, kur ndërsa dyert e shkollave janë të mbyllura, kisha dhe institucionet e shumta fetare të marrin frymën, kur qosheve të rrugëve, natë e ditë, vërtiten narkomanë, rrugaçë, vjedhës e vrasës, që kryejnë krime në përpjesëtime përherë e më të mëdha.

Bashkimi i Rinisë e edukon brezin e ri që ta dojë si dritën e syve atdheun, diktaturën e proletariatit, partinë që kanë sjellë këto ditë të bukura, të gëzuara e të lumtura. Na qajnë hallin armiqtë e të gjitha ngjyrave, se rinia jonë vuaka gjoja në diktaturën e proletariatit, mundohet e s’gëzoka “liritë” e mundësitë e mëdha që na paskërka e ashtuquajtura “demokraci borgjeze”. Rinia jonë, këtyre zotërinjve, u përgjigjet me shprehjen popullore: “Mos i qani hallin kalorësit se i varen këmbët”. Është diktatura e proletariatit që për mbi 3 dekada po rrit e lulëzon në Shqipëri një brez të ri, të lumtur, e të lirë. Diktatura e proletariatit na ka dhënë e na jep falas shkollën, shërbimin shëndetësor, na jep punën. Te diktatura e proletariatit shohim të sotmen e të ardhmen tonë të sigurt, ndaj ne e kemi për detyrë të shenjtë që nën udhëheqjen e partisë të qëndrojmë gjithnjë në ballë të luftës së klasave, për ta forcuar e mbrojtur atë si sytë e ballit.

Udhëheqësi ynë i madh, shoku Enver Hoxha, na mëson: “Ne duhet t’i spastrojmë deri në fund skoriet, duhet t’i spastrojmë me idealin tonë, me idetë tona marksiste-leniniste”. Pikërisht rinia në fshatin tonë. Ne do t’u përmbahemi si kurdoherë këtyre mësimeve dhe do t’i vëmë ato në jetë dhe u themi armiqve: te ne nuk do të gjeni asnjë të çarë, do t’u vëmë si barrikadë, si kurdoherë, kallot në duart tona.

Në rast se keni dijeni mbi krime, viktima apo ngjarje që lidhen me periudhën e komunizmit në Shqipëri, klikoni këtu për ta publikuar në arkivën tonë.

PËRGJIGJU

Please enter your comment!
Please enter your name here