“U nisën natën për të çarë 7 miljet me not në drejtim të Korfuzit. Iu lutën Zotit që t’i ndihmonte në këtë aventurë të pabesueshme, por vetëm të ikin prej ferrit komunist. Notuan plot 8 orë deri sa ia dolën të dilnin në Korfuz. Gazeta “Albanian-American” që dilte në Boston të SHBA-së do ta përcillte lajmin me titullin: Më mirë në fund të detit, a në bark të peshkut sesa në parajsën komuniste të Shqipërisë”
Gazeta “Albanian-American” që dilte në Boston të SHBA-së, i bëri jehonë ngjarjes së arratisjes së dy shqiptarëve. “Ismail Taipi dhe Musa Ahmeti çajnë detin me not”-njoftonte kjo gazetë. Si titull të madh vendoste thënien e tyre: “Më mirë në fund të detit, a në bark të peshkut sesa në parajsën komuniste të Shqipërisë”.
Këto ishin në fakt thëniet për njëri-tjetrin, një lloj betimi që kishin bërë para se të nisnin aventurën e arratisjes. Gazeta në vitin 1957 nëpërmjet korrespondentit të saj në Greqi sillte historinë e pazakontë të tyre.
Të dy djemtë ishin me origjinë çame. Në vitin 1945, kur ata ishin 11 vjeçarë, prindërit e tyre të përzënë nga grekët, u vendosën në lagjen “Skelë” të Vlorës. Pasi mbaruan shkollën fillore, nga nevoja ekonomike u detyruan të bëhen punëtorë krahu. Paga që merrnin ishte shumë e vogël, ndërsa lodhja shumë e madhe. Jeta u bëhej çdo ditë e paduruar, e vështirë dhe e mërzitshme. Gazeta shkruante: “Këta djelmosha prisnin të shikonin së shpejti parajsën socialiste që u predikohej çdo rast dhe në çdo vend nga agjitpropët e partisë e qeverisë. Pritën vite e vite me radhë, por horizonti, qielli dhe toka e Shqipërisë, në vend që të zbardheshin, errësoheshin edhe më tepër. Jeta e punëtorit në Shqipëri, sikurse jeta e të gjitha masave të tjera punonjësve, sapo vinte bëhej më e paduruar”.
Paga që merrnin nuk u dilte as për 3 ditë. Ata shfrytëzuan kohën kur u thirrën ushtarë. Fati e deshi të ishin të dy. Kur kompania e tyre u nis për të instaluar linjën telefonike Vlorë-Himarë-Sarandë-Butrint, ata gjetën rastin për arratisje. U nisën natën për të çarë 7 miljet me not në drejtim të Korfuzit. Iu lutën Zotit që t’i ndihmonte në këtë aventurë të pabesueshme, por vetëm të ikin prej ferrit komunist. Notuan plot 8 orë deri sa ia dolën të dilnin në Korfuz. Iu dha menjëherë ndihma e parë sepse ishin të lodhur e stërmunduar nga kjo sakrificë. Ishin betuar që më mirë t’ia hanin peshqit se sa të burgoseshin nga regjimi komunist.
Në rast se keni dijeni mbi krime, viktima apo ngjarje që lidhen me periudhën e komunizmit në Shqipëri, klikoni këtu për ta publikuar në arkivën tonë.