Të dënuar për të vuajtur gjithë jetën. Ky ishte fati i familjeve që kishin përbërje të papëlqyer për Partinë e Punës dhe instrumentet e saj goditëse. Por për interesat e saj, sidomos nga nevoja për të thithur valutë, deri në një masë të vogël ishte lejuar që të futej në vend një shumë e caktuar e konvertuar sipas një kursi të paracaktuar, sigurisht të ulët, nga Banka e Shtetit Shqiptar, pa marrë parasysh asnjë kurs ndërkombëtar.
Për të gjitha këto arsye, Presidiumi i Kuvendit Popullor nxori dekretin nr.4278, datë 20.6.1967, miratuar me ligjin nr.4292 datë 19.7.1967, me objekt ndalimin e hyrjes në vend të vlerave financiare të të arratisurve për familjet e tyre në Shqipëri.
Më 24 janar 1973, Drejtoria e Parë e Sigurimit të Shtetit, përpiloi informacionin mbi zbatimin e dekretligjit për ndalimin e ardhjes së vlerave financiare nga të arratisurit.
Në këtë raport thuhej se dekretligji ishte kuptuar drejt, por ai në disa vende kishte lënë hapësira për keqinterpretime. Për këtë gjë, në korrik 1972 ishte organizuar një seminar me shefat e seksioneve. Duke marrë një përfundim për këtë çështje, dilnin se të metat kryesore ishin:
-Ishin caktuar të arratisur persona që nuk ishin të tillë, në kundërshtim me udhëzimet e dhëna.
-Kishte të arratisur që kishin të paregjistruar në kartotekë të afërmit e tyre duket mos bërë dot lidhjen e kryerjes së veprimit, ndërsa ishin futur lidhjet e tyre për kushërinj deri të tretë ose të katërt.
-Nuk ishte ndjekur dinamika e ndryshimit që pësonin të arratisurit si vdekjet, riatdhesimet, etj..
-Aparati qendror nuk kishte ndihmuar e kontrolluar në drejtim të plotësimit të dokumenteve. Mangësitë i kishte kartoteka.
-Të arratisurit kishin kamufluar mënyrën e dërgimit të parave ndërsa organet nuk i kishin kapur dot këto.
Për të gjitha këto u kërkuan ndryshimet që forconin diktaturën edhe më tej si dhe rrisnin mënyrën e varfërimit të familjeve që ishin nën goditje. Për të gjitha mangësitë e vërejtura u pa e arsyeshme që ky shtrëngim të ishte në disa forma por që duhej të vinin nëpërmjet masave të mëposhtme duke u nisur nga kriteret se cilët persona duheshin konsideruar të arratisur. Duke ardhur nëpërmjet 4 pikave, ndryshimet ishin si më poshtë:
1-Politikisht ishte vepruar drejt, pasi ishin kufizuar arratisjet jashtë Shqipërisë. Personat që arratiseshin e konsideronin këtë akt si kurbet të thjeshtë që sillte përfitime për anëtarët e tjerë të familjes.
2-Dërgimi i vlerave monetare ishte tregues se bota perëndimore kishte kushte më të larta jetese se lindja komuniste. Ky realitet hidhte poshtë të gjithë propagandën që bëhej në Shqipëri se socializmi ishte rendi më i lartë shoqëror. Komunistët duke ndjerë rrezikun edhe brenda radhëve të tyre e përligjnin këtë gjë duke thënë se vlerat financiare i dërgonin të arratisurit nëpërmjet zbulimeve të huaja.
3-Marrja e masave kundrejt familjeve të arratisurve ishte çmuar nga masat punonjëse pasi kjo kishte sjellë rënie të mëtejshme të gjendjen ekonomike të familjeve që kishin të arratisur. Në këtë kuptim dekretligji quhej i suksesshëm.
4-Duke përfunduar këtu, ministri i Punëve të Brendshme kishte nxjerrë udhëzime të tjera se cilët persona konsideroheshin të arratisur dhe si mund të zbatohej më mirë dekretligji në fjalë. Sipas kushteve të vendosura prej tij, të arratisur konsideroheshin:
-Shtetasit shqiptarë të larguar nga Shqipëria së bashku me Ahmet Zogun, që i kishin shërbyer atij regjimi si kuadro drejtuese, të cilët edhe pas vitit 1944 kishin mbetur “elementë kundërrevolucionarë”.
-Shtetasit shqiptarë të larguar nga atdheu para datës 29 nëntor 1944, por që kishin zhvilluar aktivitet kundër të ashtuquajturës “lëvizje nacionalçlirimtare” duke marrë pjesë në organizatat Balli Kombëtar dhe Legaliteti, ose në grupe të tjera që “kishin bashkëpunuar me okupatorin” ose kishin marrë pjesë në organet shtetërore të luftës.
-Shtetasit shqiptarë të arratisur nga Republika Popullore e Shqipërisë pas datës 29 nëntor 1944 ose ata që ishin dërguar jashtë shtetit me shërbime ose arsye të ndryshme, por që kishin kundërshtuar të ktheheshin në atdhe.
Në përfundim të këtij urdhri, zëvendësministri i Punëve të Brendshme, Feçor Shehu telegrafonte të gjithë të njoftuarit se tani nuk kishte vend për diskutime pasi të gjitha masat ishin të qarta. Pritej një shtrëngesë më e madhe.
Në rast se keni dijeni mbi krime, viktima apo ngjarje që lidhen me periudhën e komunizmit në Shqipëri, klikoni këtu për ta publikuar në arkivën tonë.